Eerlijk gezegd had ik geen idee wat ik kon verwachten. Tuurlijk gebruik je zo nu en dan wel een openbaar toilet, maar meestal is de nood bij mij dan ook wel zo hoog dat ik verder niet op inrichting, hygiëne en ontbrekende onderdelen let. Nu stond ik daar met mijn mobieltje foto’s te maken van de damestoiletten, terwijl ik met diverse gelabelde strips de verplichte testen afnam.
Compleet maar saai
Het viel mij op dat eigenlijk alle toiletten redelijk compleet waren qua inrichting. Wel was het allemaal behoorlijk eentonig. Overal dezelfde witbetegelde muren met kunststoffen dispensers die niet eens altijd op elkaar waren afgestemd. Was mijn ervaring dan zo slecht? Nee dat viel ook wel mee. Gelukkig zaten er ook een paar pareltjes tussen, zoals een cowboy restaurant waar zelfs de toiletten in stijl waren. Of een NS-station waar er gewerkt was met strakke gladde wanden en kleurrijke afbeeldingen. Door hierop te letten, werd het voor mij al snel duidelijk dat de aankleding op zich al een heleboel doet voor je totale beleving.
Vergeten kindje
De meeste toiletten leken, ondanks de sobere inrichting, optisch schoon. Of ze ook écht schoon waren zal nog moeten blijken. De geur van desinfectiemiddelen of groene appeltjes die je tegemoet kwam bij het betreden van het toilet, speelden hierin ook een aardige rol. Dit was beter dan dat je het gevoel had de zure urinelucht van je voorganger nog te kunnen ruiken. Over het algemeen was ik niet ontevreden over de toiletten die ik gedurende mijn onderzoeksperiode tegen ben gekomen. Mijn tip aan de uitbaters is: zorg vooral dat er ook aandacht wordt besteed aan je toilet en niet dat het als vergeten kindje eindigt, want een aangenaam toilet kan je zaak zeker ten goede komen.
Thirza Glastra, Trainee Marketing bij Facility Trade Group
