Hendriksen begon met het maken van VR-trainingen in de logistiek, waar behoefte was aan efficiëntie, flexibiliteit en meertalige trainingen. Drie woorden die in de schoonmaaksector ook met regelmaat vallen, zeker gezien het grote personeelstekort. Hij kwam met schoonmaakprofessionals William Schwartzmans en Edwin mol in gesprek en samen werden ze enthousiast: hier zitten mogelijkheden. “En toen is het balletje gaan rollen”, aldus de ondernemer.
Behoefte in kaart brengen
Voordat je een succesvolle training kunt bouwen, moet je weten waar de behoefte ligt. Daarvan is Hendriksen overtuigd. “Ik heb tegen die jongens gezegd: ‘als we dit gaan doen, dan doen we het samen.’ Want ik snap de schoonmaakbusiness niet. En ik vind dat je moet weten wat je automatiseert. Anders moet de organisatie zich aanpassen aan de tool, in plaats van dat je een tool maakt die de organisatie en mensen ondersteunt Daarom willen we aansluiten op de praktijk en de behoefte kennen.”
Om die behoefte in kaart te brengen, heeft Hendriksen er een aantal partijen bijgehaald. Werkgeversorganisaties, producenten, groothandels, schoonmaakbedrijven, opleiders, uitzendbureaus en vakbonden. Daaruit kwam naar voren dat trainingsorganisaties niet snel en lokaal genoeg trainingen kunnen bieden ten opzichte van de vraag. Verder is er veel vraag naar training in de moedertaal van cursisten en kunnen schoonmaakbedrijven niet altijd voldoende mensen voor een training vrij plannen om een on-site training te regelen.
Hendriksen legt uit: “Ten eerste krijgen we steeds meer instroom van buitenlandse mensen, die andere talen spreken. Wat ik zie, is dat de trainers vooral Nederlands en Engels spreken en dan houdt het snel op. Er is niet één trainer die Turks spreekt én Marokkaans én Bulgaars. Daarnaast zijn er te weinig trainers voor de grote trainingsbehoefte. Stel dat jij op recreatieparken werkt met veel seizoenskrachten. Daar zitten vakantiekrachten bij die je niet kunt opleiden. En stel dat jouw objectleidster toevallig de ochtend wanneer zij beginnen naar de tandarts is. Dan weten ze niet wat ze moeten doen. Als je een opleider opbelt, is er een grote kans dat die zegt ‘over vijf weken heb ik een plekje’. Daar heb je niets aan, want je weet dat die vakantiekracht dan alweer weg is. Dus het huidige trainingssysteem is niet ingericht op de vraag en de flexibiliteit die nu gewenst is.”
SOFIA in a box
Volgens Hendriksen bieden VR-trainingen een mooie oplossing om dit soort problemen aan te pakken. In de training, SOFIA in a box genaamd, zitten alle modules voor de basis vakopleiding van de RAS. Van theoretische concepten en praktische opdrachten tot een first day-module met de basiselementen voor de seizoenswerkers. Hendriksen: “De slagingsratio van schoonmaakopleidingen was al hoog, iets van 94 procent. Daar kun je dus weinig winnen.”
Maar in de snelheid en effectiviteit van het trainen volgens hem des te meer. Met de VR-training kan de trainingstijd van vijftien uur naar zes uur. Dat volgens Hendriksen zonder in te boeten op kwaliteit. Op de vraag hoe het komt dat trainen in VR een stuk sneller gaat dan trainen op de vloer, antwoordt Hendriksen: “VR bewijst drie tot vier keer zo snel te trainen. Dat komt doordat je afgesloten bent, er is geen verstoring. Er vallen een heleboel dingen weg en daarom zit je in een optimale concentratie. Door gamificatie is het leuk om te doen, waardoor het engagement heel hoog ligt. Als jij mensen tien minuten lang voert met filmpjes, dan letten ze niet meer op. Daarbij ben jij in VR zelf verantwoordelijk om alles te doen. Die training loopt niet door als jij niets doet. Uit onderzoek blijkt dat mensen ongeveer drie keer zo vaak de handeling blijven uitvoeren na de training, zoals die is getraind.”
Aansluiten bij je doelgroep
De manier van leren sluit aan bij de doelgroep en dat motiveert. Dat ziet Hendriksen vaak terug bij de training. “In één van de trainingen ging een dame als een speer door de theoriemodule van de training heen, terwijl ze in de introductieronde van de training echt een onrustfactor was, storend voor de trainer. Ik stond echt te kijken en vroeg haar: ‘wat gebeurde daar nou?’ Ze begon te lachen en zei ‘ik denk niet dat jij in Nederland iemand vindt die minder last heeft van ADHD en dyslexie dan ik. Als mijn baas me naar een training stuurt, word ik daar heel onrustig en lastig van’.”
Twee vliegen in één training
Ook over het taalprobleem geeft Hendriksen een voorbeeld. “Bij zo'n zelfde introductierondje kwamen we een dame tegen, enorm gedreven, maar ze was Italiaans en ze sprak geen twee woorden Engels. De trainster had hier enorm veel moeite mee omdat ze zelf ook geen Italiaans sprak. Ik heb tegen de trainster gezegd: ‘wat nu als ik zorg dat SOFIA volgende week Italiaans spreekt?’ De Italiaanse dame zat die eerste les met twee smartphones, eentje met Google Lens en eentje met Google Translate, het whiteboard en de trainster te vertalen. Dan ben je dus ook niet aan het opletten op de training zelf. De tweede week heb ik haar de bril opgezet en er kwam een glimlach op haar gezicht. Nu snapte ze tenminste wat er gevraagd werd en ze heeft het examen dan ook direct gehaald.”
Vele talen
Er zitten nu al zestien talen in de training en er worden er nog meer toegevoegd. Op deze manier hoeven medewerkers niet eerst een taaltraining te volgen, voordat ze met de schoonmaakopleiding aan de slag kunnen. Daarbij leren ze de taal al een beetje tijdens de training. Hendriksen: “Eigenlijk moeten schoonmakers Nederlands kunnen spreken om te slagen voor het examen. Maar in de huidige arbeidsmarktsituatie roepen schoonmaakbedrijven om de handjes. Zij hebben liever dat ze goed kunnen schoonmaken dan dat ze perfect Nederlands spreken. Als ze maar met de leidinggevende kunnen afstemmen.”
Automatiseren voor mensen
Hendriksen ziet dat Virtual Reality-trainingen echt gericht zijn op de mens. Een belangrijk aandachtspunt, want vaak wordt automatisering gezien als een manier om de mens ertussenuit te halen. “Vaak gaat het bij automatisering om de efficiëntiedruk en de kostendruk. Maar wat is er de afgelopen dertig jaar met automatisering gedaan aan de motivatie en het werkplezier van mensen? Heel weinig. We moeten er meer entertainment en emotie in brengen. En de mensen meer inzicht geven. Stel je voor dat we je die bril opzetten en we maken je microscopisch klein. Ik zet je vervolgens in een microvezeldoek. Die halmen van die doek staan boven je te wuiven en je ziet hoe het vuil opgepakt wordt door die doeken. Vervolgens zet ik zet jou een snorkel op en ik laat het waterniveau in de microvezeldoek stijgen. Dan zie je dat al dat vuil gewoon van links naar rechts wordt verplaatst, maar niet opgenomen wordt door die vezel. Ik durf te stellen dat, als jij mensen op die manier laat zien en beleven hoe dingen eigenlijk in elkaar zitten, ze een microvezeldoek voor altijd anders bekijken en het in de praktijk vervolgens goed toepassen, omdat ze die beelden weer voor zich zien.”
VR bewijst drie tot vier keer zo snel te trainen.”
Grote ambities
De komende periode gaat Hendriksen verder met het uitbreiden van de mogelijkheden van de SOFIA in a box-software. Daarbij volgt hij de trainingsbehoefte in afnemende volgorde. Ook krijgt hij steeds meer aanvragen van producenten en groothandels die bepaalde apparatuur of werkmethodes gebruiken en daarvoor ook een module willen. “Ook zien we dwarsverbanden ontstaan. Op onze koffer staat Cleaning Works en Logistic Works en in beide sectoren speelt bijvoorbeeld steeds meer de vraag naar VCA-, BHV- of sociale hygiënetrainingen. Daar zijn we dus ook mee bezig.” Een tweede ambitie is om uit te breiden naar de internationale markt. Hendriksen: “Nederland is voor mij ook een testmarkt, om dingen echt te perfectioneren. Daarna kunnen we die gaan aanpassen voor bijvoorbeeld de Duitse markt.”
Uniek
Dat zijn grote ambities, maar Hendriksen is overtuigd van zijn VR-trainingen. En hij is niet de enige die we horen over VR in de schoonmaakbranche. Hoe verhoudt Cleaning Workx zich ten opzichte van schoonmaakbedrijven die ook bezig zijn met dit soort innovaties? Hendriksen: “Zeker de grotere schoonmaakbedrijven kijken er wel naar. Maar wat daar vaak gebeurt, is een onderzoek, een pilot en een prototype om aan te tonen wat het voor die organisatie kan betekenen. Daarmee lopen ze wel vaak naar buiten, maar het levert niet echt een bruikbaar, schaalbaar en onderhoudbaar product op. Dus daarna komt het vaak op de plank te liggen. Die partijen verdienen hun brood niet door een applicatie in de markt te zetten die schaalbaar is, die blijvend is, die onderhouden wordt, die uit te breiden is en een helpdesk heeft. Daar zijn wij echt uniek in.”
