Belastingdienst
Bij veel bedrijven viel afgelopen maanden de brief van de Belastingdienst op de mat dat de schulden opgebouwd in de coronaperiode binnen zestig maanden betaald dienen te worden. Bovenop de reguliere afdrachten. Veel bedrijven hebben een schuld waar je van achterover slaat. Die hebben geld gebruikt om personeel en leveranciers (af) te betalen. Die hebben dat doorgaans dus niet gespaard op de bankrekening. Hoe gaan die dat opbrengen?
Energienota
Je kunt het iedere dag in de krant lezen hoeveel kleine middenstanders, nu voornamelijk nog bakkers, één of meer zaken sluiten vanwege een onverantwoorde stijging van de energienota. Onlangs nog sloot een grote aluminiumsmelter die de energienota niet meer op kon brengen zijn deuren.
Brandstof
De huidige prijzen van brandstof, en dan met name diesel, zijn enorm de pan uitgerezen. Waar men vroeger lekker goedkoop diesel kon rijden ondanks de verhoging in de wegenbelasting, is het nu van de zotte. Je betaalt al meer wegenbelasting en dan ook nog een fors hogere literprijs. En zowat alle bedrijfsbussen rijden op diesel!
Middelen en materialen
Voorheen kreeg je een of twee keer per jaar een brief van je leverancier dat hij jouw producten ietwat in prijs moest verhogen. Nu krijg je bijna vier keer per jaar een schrijven met verhogingen van zomaar 15 procent. Anno vandaag is papier alleen al 65 procent in prijs gestegen dan in dezelfde maand vorig jaar. Afvalzakken idem.
Inflatie
Onlangs pleitte vakbond CNV voor het openbreken van de cao om een compensatie te gaan regelen met betrekking op de (nieuwe) uurlonen. Dit om de inflatie en de gestegen kosten van energie, boodschappen en brandstof op te vangen voor de werknemers.
Kabinet
Die kondigde aan dat bedrijven tegemoetkomingen konden aanvragen indien bijvoorbeeld de energiekosten meer dan 20 procent bedragen. U leest het goed, 20 procent. De enige waar ik zo gauw deze kosten aan toe kan dichten is de kassenteelt en de metaalindustrie die veel omsmelten, maar die gaan nu ook al failliet aan de kosten van energienota. De beloofde bijdrage komt bij veel bedrijven dus te laat.
Banken
Veel banken hebben een rentestand op spaarpotjes met vaak een negatieve rente. Maar de kosten van de banken zijn door de jaren heen ook niet mals. Zij brengen voor iedere rekening per drie maanden tegenwoordig al een serieus bedrag in rekening. Voorheen bij de Postbank Giro kreeg je destijds geen rente en dergelijke op je rekening, maar zij brachten niets in rekening tot 500 gulden per jaar. Voor mij destijds de reden om een girorekening te openen (ik heb hem nog!).
Optelsom
Als bedrijven de hogere energienota, het coronaverhaal van de belastingdienst, de gestegen kosten aan brandstof en middelen en materialen al moeten opbrengen, is een verhoging van het uurloon erg lastig. Men zou kunnen stellen dat bedrijven beter hadden moeten weten en dat als zij het bedrag dat zij iedere periode hadden moeten afdragen aan de Belastingdienst gewoon betaald hadden, zij nu niet van deze problemen hadden. Maar vaak was het niet eens een keuze!
Ik kan niet anders dan concluderen dat ook de schoonmaakbranche barre tijden tegemoet gaat.
CNV vergadert met werkgevers. Op zich al een gotspe dat zij direct met werkgevers onderhandelen en dus niet met de branchevereniging. Maar soit, CNV haalt de info bij de beste partij, denk dan maar ruimhartig. En ja, ik snap hun positie goed. En ook ik wil dat mijn werknemers niets tekort komen, of nog erger, in de schulden. Maar waar voor werknemers een sociaal vangnet is, is er voor werkgevers niets geregeld buiten de spaarpot in hun eigen bv. Bij de grote bedrijven is die nog steeds goed gevuld. Maar de kleine werkgever heeft doorgaans niet die mogelijkheid. Vaak zit hun geld in de stenen, dus hun bedrijfspand. En stenen zijn ondanks alles niet te eten. Je kunt ook niet even vijftig stenen uit je pand halen en die verkopen.
Conclusie
Ik lees in de glazenwassers FB-groepen dat klanten nu al beginnen de glazenwasser en de poets op te zeggen om te besparen. De verwarming moet omlaag. Er is een stijgende lijn in mensen die gebruik moeten maken van de voedselbank. Een aantal bedrijven sluit nu, waardoor veel arbeidsplaatsen, kennis en kunde en bakken ervaring verloren gaan. Dan kan ik niet anders dan concluderen dat ook de schoonmaakbranche barre tijden tegemoet gaat. Want als de gemiddelde burger nu de kosten moet afschalen en dus de 'luxe' zaken zoals schoonmaak en glasbewassing opzegt, of doormidden deelt, gaat de gemiddelde kleine werkgever exact hetzelfde om met dit soort afschalen. Bakkers, groentewinkels en kleine handwerkbedrijven gaan de schoonmaak zelf ter hand nemen om zodoende de eigen mensen nog aan het werk te houden. Glasbewassing wordt een luxe die makkelijk met minder toe kan. Vloeronderhoud kan ook nog wel even wachten. Grote schoonmaak doen we zelf met de eigen mensen wel. Denk maar mee met uw eigen voorbeelden hoe het minder kan.
Wie betaalt straks de Paashaas in uw eigen winkelcentrum?
De mensen in de schoonmaak die hun baan verliezen zouden in mijn ogen vlot ander werk kunnen vinden. Waar ik ook maar kijk worden mensen gevraagd of banen niet ingevuld. Het is even slikken, dat is waar. Maar het brood moet op de plank komen. Maar in dit scenario veeg je dus bijna het gehele mkb-segment uit. En dit segment is vaak diepgeworteld in onze samenleving. Zij betalen de intocht van Sinterklaas, sponsoren de sportclubs en bieden lokaal werkgelegenheid. Ooit sloot de regering de Limburgse mijnen. 'Geen mijnwerker zonder baan de deur uit', sprak de grote leider van de PvdA destijds in het pluche van de schouwburg de menigte toe. Maar deze belofte werd amper waargemaakt.
Is ons straatbeeld al vergeven van de reclame-uitingen van louter grote(re) merken, het wordt er dan niet beter op. En deze merken sponsoren niet lokaal. Oké, de Rabobank sponsort door heel Nederland hockey en fietsverenigingen. Maar wie betaalt straks de Paashaas in uw eigen winkelcentrum?
Dé oplossing?
Ik kan u dé oplossing niet bieden. De verstrengeling van zaken is nu zo erg dat één oplossing niet voldoende is. Op ieder vlak moet wat gedaan worden. Maar wie dat moet gaan doen? Het kan niet zo zijn dat alleen de overheid dient bij te springen. Dat kan de Staatsschuld niet aan. Maar op het moment dat je de multinationals aanspreekt en/of belastingaanslagen oplegt, verdwijnt het hoofdkantoor onmiddellijk naar het buitenland. Waardoor de opbrengsten van dezelfde belastingdienst sterk afnemen. En deze multinationals kennen andere tarieven dan het mkb, weet ik te vertellen. Beter dan die van de lokale ondernemer. Dan lijkt het er dus op dat alleen de kleinste bedrijven, de zzp’ers en mogelijk de papa/mama-bedrijven en de multinationals overblijven. Uiteraard blijven er middelgrote bedrijven over. Maar als ik de getallen onderbreng in een grafiek en dan vergelijk met voorgaande en toekomstige jaren, zal de cake toch anders verdeeld worden.
Zoals iemand ooit tegen mij zei: alleen ga je snel, samen ga je sneller.
Ik ben niet graag brenger van slecht nieuws. Het is ook niet zo dat ik dit met plezier schrijf. Maar ik ben wel van mening dat ook slecht nieuws verteld moet worden. Helaas wordt dat doorgaans niet goed ontvangen door de lezer als het gaat om zijn persoonlijke omgeving. Maar iemand moet het zeggen. De tekenen zijn er! En er zijn teveel voorbeelden dat waarschuwingen in de wind werden geslagen. En nadien de geschiedschrijvers optekende dat deze persoon eigenlijk toch wel gelijk had.
Wat kun je zelf doen?
In mijn beleving is er zeker één weg die altijd openstaat voor diegene die dat willen en kunnen. En dat is samenwerken. Want eendracht maakt macht. En zoals iemand ooit tegen mij zei: alleen ga je snel, samen ga je sneller.
Deze raad is de enige die ik u kan geven. Hoe dat in te vullen laat ik aan jullie fantasie over.
Maurice Rutgrink, erelid SieV
